( του Πρωτοπρ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ εκδόσεις ΘΥΗΠΟΛΟΣ )κεφ.1ο Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ
Η σχέση του άνδρα και της γυναίκας κατέρρευσε πριν από την Πτώση των Πρωτοπλάστων .
Από το βιβλίο της Γενέσεως μαθαίνουμε ότι ο Αδάμ ευθύς μετά τη δημιουργία της Εύας , με το φωτισμό του Θεού, ανεφώνησε «τούτο νυν οστούν εκ των οστών μου και σαρξ εκ της σαρκός μου αύτη κληθήσεται γυνή ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη αύτη» .Τα λόγια αυτά δημιουργούν επιφανειακά την εντύπωση πως ο Αδάμ οδηγείται με σιγουριά και πόθο για να αποκτήσει αληθινή άρρηκτη σχέση με τη γυναίκα του, όμως η μετέπειτα συμπεριφορά του μας φανερώνει πως αυτός ο ίδιος έδωσε...
λάθος νόημα στα παραπάνω λόγια του, επηρεασμένος από τη δόνηση της ψυχολογίας του στη θέα ενός εντελώς καινούργιου προσώπου.
Η θέα της γυναίκας, η δημιουργία και η ύπαρξη της γυναίκας, δοκίμασε τον Αδάμ και τότε αυτός φάνηκε κατώτερος αυτού, που τον προόριζε ο Θεός.
Αντί να σταθεί «ως Βασιλεύς της κτίσεως » κάνοντας Βασίλισσα τη γυναίκα του μέσα σε σχέση απόλυτης κοινωνίας και αγάπης, μιμούμενος τον Θείο Δημιουργό του, ένοιωσε φόβο ανακατεμένον με κτητικότητα αλλά και εξάρτηση από αυτήν. Από τότε χάθηκε το παιχνίδι. Αυτή είναι η αρχή του τέλους.
Η γνωστή σε όλους μας « πτώση των πρωτοπλάστων » ήταν πλέον αναμενόμενη, εφ’ όσον η σχέση μας με τους ανθρώπους είναι εκείνη που προσδιορίζει και την σχέση μας με τον Θεό.
Ο Αδάμ πριν από την οριστική πτώση του έκανε βέβαια κάποιες προσπάθειες για να ¨σταθεί¨ εκεί που τον ήθελε ο Θεός και να λειτουργήσει σωστά τη σχέση του με την Εύα και να ζήσει μαζί της με τρόπο παρόμοιο με αυτό που σχετίζονται τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος μεταξύ τους. Γι αυτό, αρχικά, όταν ο διάβολος του πρότεινε να γνωρίσει και το κακό, παράλληλα με το Θέλημα του Θεού ,αυτός δεν εξαπατήθηκε ούτε υπέκυψε .(Απ. Παύλος α΄ Τιμ.2,14).
Όμως η προσπάθεια δεν ήταν αρκετή και αποδείχτηκε τελικά πως η ψυχολογία του Αδάμ, αντί να ενισχυθεί από το πρόσωπο της γυναίκας του, κατέρρευσε στη σχέση του με την Εύα , Κατέρρευσε μπερδεμένος στην κτητικότητά του, στο φόβο του και στην παθιασμένη ¨αγάπη¨ του, που δεν άργησε να δείξει το αληθινό της πρόσωπο και να μετασχηματιστεί με την πρώτη δοκιμασία σε αντιπαλότητα, αντιπάθεια και οργή εναντίον της γυναίκας του τέτοια ώστε να επιρρίψει σ΄αυτήν όλες τις ευθύνες της πτώσεώς του, συμπεριλαμβάνοντας και το θεό στη λίστα των …..ενόχων! Τα λόγια του είναι ενδεικτικά «Η γυνή ην έδωκας μετ΄εμού αύτη μοι έδωκεν από του ξύλου και έφαγον».
Η δημιουργία της Εύας και η αποτυχημένη σχέση του Αδάμ με αυτή έδειξαν πως ο δρόμος για να μοιάσουμε στον Θεό είναι μακρύς. Γιατί το| να μοιάσουμε στον Θεό σημαίνει πως πρωτίστως πρέπει να Του μοιάσουμε στο πως σχετίζεται Εκείνος με τα Ομοούσιά Του Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.
Οι πρωτόπλαστοι παρανόησαν το ¨καθ’ ομοίωσιν¨ και δεν κατάλαβαν πως η σχέση τους με τον Θεό πραγματοποιείται μόνο τελεία μεταξύ τους σχέση. Νόμισαν ότι μπορεί ο καθένας τους, τραβώντας το δικό του ¨αυτιστικό¨ δρόμο, χωρισμένοι μεταξύ τους, να ενωθούν με τον Θεό.
Σ΄ αυτή την πλανεμένη ¨συμβίωση¨ τους βρήκε ο διάβολος και τους ¨ένωσε¨ με το δικό του τρόπο στην παρακοή, διαλύοντάς τους!
Ομοίωση, όμως, με τον Θεό σημαίνει να Του μοιάσουμε στον χαρακτήρα και στον τρόπο που Αυτός σχετίζεται. Ο Θεός Πατήρ δεν ανταγωνίζεται τον Θεό Υιό ούτε τον Θεό Άγιο Πνεύμα. Δεν θεωρεί ο ένας κατώτερο τον Άλλο. Αντιθέτως, ο Αδάμ θεώρησε τον εαυτό του ανώτερο από την Εύα επειδή παρασύρθηκε από το ρόλο που του ανέθεσε ο Θεός. Όμως, όπως δεν υπάρχει ανωτερότητα και κατωτερότητα στα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έτσι δεν υπάρχει ανωτερότητα και κατωτερότητα και στα δυο ανθρώπινα φύλα, στα πρόσωπα των ανδρών και των γυναικών. Υπάρχει μόνο ιδιαίτερος λειτουργικός ρόλος.
Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε όλοι μας, πως η έμμονη ιδέα της ανωτερότητας και της κατωτερότητας, στην οποία αιώνες τώρα σκοντάφτουμε, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης μυωπίας, του φόβου και της ψυχικής ταραχής και συνεπάγεται πάντοτε ή παθιασμένους ξεκάρφωτους έρωτες ή κομπλεξικές αντιπαλότητες. Ποτέ όμως αληθινή σχέση και αγάπη.
Το συμπέρασμα είναι πως με την τελική πτώση των Πρωτοπλάστων αποδειχθηκε πως ο Αδάμ και η Εύα είχαν αντιστρέψει τους ρόλους τους. Ο Αδάμ φοβήθηκε την γυναίκα και από το φόβο του τη λάτρεψε . Δεν την αγάπησε. Τη λάτρεψε. Και αυτή έγινε το τρομαγμένο αφεντικό του, γιατί γεμάτη ανασφάλειες από τις ευθύνες που της ξεφόρτωσε και χωρίς τη στήριξη του άνδρα της δεν μπόρεσε να σταθεί σωστά στο ρόλο και στο διακόνημα που της ανέθεσε ο Θεός. Έτσι σιγά – σιγά « οι άνδρες γεγόνασι γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες». Αυτό στην εποχή μας είναι ξεφωνημένο σε υπερθετικό βαθμό…..
από:Καποδίστριας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου